|
Gdyby miarą jej wartości
miala być opisana historia, "Lekcja" zmieściłaby się z powodzeniem
w nurcie sensacyjno-kryminalnym, podobnie jak literatura Dostojewskiego.
Dramaty Ionesco wprowadzają w arkana sztuki XX wieku. Określane mianem
antyteatru, posiłkujące się surealizmem i psychologią głębi, obok dzieł
Becketa czy Adamowa tworzą odminny (nowoczesny) wizerunek sztuki przesycony
sarkazmem i niewiarą wobec racjonalnych sposobów ujmowania rzeczywistości.
Bo jakąż gwarancję mądrości dawał światu ludzki rozum, który doprowadził
do dwóch okrutnych wojen i nieustannie szerzącej się agresji?
Język Ionesco broni się absurdem, groteską,
autotematyzmem. Opisuje zarówno rzeczywistość literacką jak i świat dramatu
- dotyka mechanizmu twórczości, która poprzez irracjonalizm stara się
osiągnąć prawdę, jaką musimy odnaleźć sami w sobie.
Demoniczny, zaskakujący widza swoją przewrotnością
Profesor, atrakcyjna fizycznie, pełna wdzięku pensjonarki, delikatnie
i z uczuciem wygrywająca niuanse swojej roli Uczennica, obcesowy i konkretny
do bólu Brat Profesora - to lekcja teatru i nowego spojrzenia na sztukę.
|
